Asset Publisher Asset Publisher

Zasoby leśne

Nadleśnictwo Rozwadów zarządza gruntami Skarbu Państwa o powierzchni 15887,94 ha ( wraz z gruntami we współwłasności ), w tym gruntami leśnymi o powierzchni 15676,91 ha, w całości na obszarze województwa podkarpackiego.

Udział kategorii użytków:

1. Grunty leśne oraz zdrzewione i zakrzewione - 15 678,92 ha.

2. Grunty rolne - 123,77 ha.

3. Grunty zabudowane i zurbanizowane - 0,50 ha.

4. Nieużytki - 84,75 ha.

Obszar Nadleśnictwa Rozwadów według regionalizacji przyrodniczo-leśnej opartej na podstawach ekologiczno-fizjograficznych ( Trampler i inni 1990r. ) położony jest w VI Krainie Małopolskiej 10 Dzielnicy Sandomierskiej i Mezoregionu Niziny Nadwiślańskiej, Puszczy Sandomierskiej i Puszczy Solskiej.

Mezoregion Niziny Nadwiślańskiej

Obejmuje on szeroką dolinę Wisły od okolic Krakowa po Zawichost. Potencjalna produkcyjność siedlisk jest wysoka. Wśród przeważających drzewostanów sosnowych, częściej niż w innych mezoregionach 10 dzielnicy spotyka się drzewostany dębowe i olszowe. W zasięgu tego mezoregionu znajdują się dwa oddziały z obrębu Rozwadów stanowiące niezależne kompleksy leśne wśród gruntów rolnych.

Mezoregion Puszczy Sandomierskiej

Obejmuje równinę położoną między dolinami Wisły, dolnej Wisłoki a dolnym biegiem Sanu. Powierzchnia jej pokryta jest głównie piaskami rzecznymi tarasów akumulacyjnych, które częściowo uległy zwydmieniu. Dominuje krajobraz tarasów z wydmami.

Lasy mezoregionu stanowiły niegdyś zwarty kompleks Puszczy Sandomierskiej.

Mezoregion Puszczy Solskiej

Na obszarze mezoregionu Puszczy Solskiej znajduje 31,4% powierzchni gruntów nadleśnictwa. Obejmuje on równinę pokrytą głównie piaskami rzecznymi tarasów akumulacyjnych. Powierzchnię urozmaicają liczne wydmy i podmokłe zagłębienia wypełnione przez torfowiska lub jeziorka. Dominuje krajobraz tarasów z wydmami. Lesistość mezoregionu jest bardzo wysoka i przekracza 50%. W lasach dominują siedliska borowe, stosunkowo dużo jest siedlisk Bb, BMb. Przeważają drzewostany sosnowe, a udział pozostałych gatunków za wyjątkiem jodły jest niższy niż średnie w dzielnicy.

Położenie fizyczno-geograficzne

Według podziału fizyczno-geograficznego Polski (Kondracki 2001) teren Nadleśnictwa Rozwadów leży w większości w obrębie Prowincji Karpat i Podkarpacia, Podprowincji Północnego Podkarpa-cia, Makroregionu Kotliny Sandomierskiej, Mezoregionu Równiny Biłgorajskiej, Mezoregionu Równiny Tarnobrzeskiej, Mezoregionu Doliny Dolnego Sanu, Mezoregionu Niziny Nadwiślańskiej 9 bez gruntów nadleśnictwa).

Położenie geograficzne i wysokościowe

Geograficznie Nadleśnictwo Rozwadów położone jest między 50°48'8'' a 50°29'2'' szerokości geograficznej północnej i 21°44'25'' a 22°25'32'' długości geograficznej wschodniej.

Najwyżej położonym punktem jest wzniesienie w okolicach przysiółka Łoza w obrębie Pysznica w okolicach oddz. 44,51 - 203 m n.p.m. Najniżej położone są obszary znajdują się w dolinach rzek: San i Wisła 143 m n.p.m..

Rzeźba terenu

Rzeźba terenu jest mało urozmaicona. Związana jest ona z procesami akumulacji wodnej i wietrznej. Główne typy rzeźby ukształtowały się w okresie miocenu. Formy erozji i akumulacji były związane nie tyle z rytmem zmian klimatycznych, co z ruchami tektonicznymi o zmiennym kierunku. Wypiętrzanie się Karpat spowodowało naciski poziome, które z kolei spowodowały podnoszenie i wyginanie tego terenu. Takie ruchy tektoniczne trwały do młodszego czwartorzędu. Obszar ten zalicza się do krajobrazu tarasów zalewowych (teren wzdłuż Wisły i Sanu) oraz do krajobrazu tarasów wydmowych (pozostały teren nadleśnictwa). Piaski wydmowe i eoliczne osadzały się na tym terenie u schyłku plejstocenu. W wyniku silnych wiatrów powstawały wydmy paraboliczne o zarysie łukowatym oraz wały wydmowe do 20 m wysokości, a niekiedy i więcej, do 2 -3 km długości. Główny kierunek przebiegu wydm jest NW-SE mniej więcej równoległy do biegu Sanu.

Warunki klimatyczne

Teren Nadleśnictwa Rozwadów pod względem klimatycznym według E. Romera należy do Krainy Sandomierskiej charakteryzującej się typem klimatu podgórskich nizin i kotlin.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Gospodarka leśna strażnikiem równowagi w przyrodzie

Gospodarka leśna strażnikiem równowagi w przyrodzie

Las, zielony skarb natury, jest niezwykłym skupiskiem życia, pełnym roślin, zwierząt i mikroorganizmów. Bogactwo form życia ukrytych w gęstwinie majestatycznych drzew, tworzy harmonijną kompozycję, która od wieków inspiruje i fascynuje ludzkość. Jednakże, paradoksalnie, to wycinka drzew jest kluczowym elementem zrównoważonej gospodarki leśnej, przynoszącej pozytywne skutki zarówno dla lasów, jak i społeczeństwa.

– Gospodarka leśna to nie tylko proces pozyskiwania drewna, to kompleksowy system zarządzania, którego celem jest utrzymanie zdrowia lasu i zachowanie jego różnorodności. Wprowadzenie Planu Urządzenia Lasu (PUL) to strategia, która pozwala leśnikom stać się architektami przyrody, dbającymi o długoterminowy dobrostan lasów – tłumaczy Grzegorz Tracz specjalista ochrony lasu w Nadleśnictwie Rozwadów.

Obowiązujący od dwóch lat dla Nadleśnictwa Rozwadów nowy Plan Urządzenia Lasu, nakłada na nadleśnictwo określone zadania, w tym zadania związane z pozyskaniem drewna, które wynikają z potrzeb hodowlanych lasów. Wzrost ilości drewna na pniu, rozkład powierzchni drzewostanów w klasach wieku, struktura wiekowa drzewostanów, ich starzenie się i konieczność pielęgnacji – to kluczowe czynniki, które wpływają na decyzje nadleśnictwa dotyczące cięć. Priorytetami są tu trwałość lasu, kształtowanie pożądanej struktury, różnorodność biologiczna oraz uwzględnienie aktualnych potrzeb lasu i jego funkcji. Plan ten nie tylko spełnia wymogi ustawowe dotyczące ochrony lasu, ale także dąży do utrzymania trwałości, ciągłości funkcji leśnych i zrównoważonego wykorzystania zasobów leśnych, z myślą o ich powiększaniu.

Wycinka drzew prowadzona w formie zrębów związana jest z naturalnym procesem rozwoju drzew, które jak każde żywe organizmy z czasem starzeją się, chorują i zamierają. Dochodzi w konsekwencji do rozpadu drzewostanów.

– Działania leśników zmierzają do wyprzedzenia tego procesu i wspomagają wymianę pokoleń drzew. Służą temu, aby las trwał na danej powierzchni w jak najlepszej kondycji zdrowotnej, aby nie były to drzewostany równowiekowe. Potrzebne są zarówno drzewostany młodsze jak i te starsze czy też w średnim wieku. To właśnie zróżnicowanie wiekowe i gatunkowe powoduje większą odporność lasów na zmiany klimatyczne a także stwarza warunki do bytowania i rozwoju większej liczby gatunków roślin, zwierząt i grzybów – mówi Grzegorz Tracz.

Działania takie nie tylko nie pozbawiają ani zmniejszają funkcji społecznych lasu, ale je kreują i wspomagają. Wprowadzenie nowego pokolenia drzew to przede wszystkim strategia zapobiegająca naturalnemu procesowi starzenia się drzewostanów. Takie zabiegi powodują zwiększenie bioróżnorodności, umożliwiają przebudowę drzewostanów i wprowadzanie gatunków drzew lepiej dostosowanych do środowiska. Intensywnie wzrastające nowe pokolenie drzew powoduje także zwiększoną produkcję tlenu, podczas gdy przy rozpadach drzewostanów dochodzi do przewagi emisji nad pochłanianiem CO2. Niewielkie zręby i luki (powierzchnie czasowo pozbawiane drzew) są elementami sprzyjającymi występowaniu wielu gatunków owadów, ptaków i ssaków itp. bytujących na skraju różnych biocenoz, tj. lasu i powierzchni otwartej. Stanowią także zwiększoną bazę żerową dla zwierzyny.

– Planując i wykonując poszczególne zabiegi m.in. te związane z usuwaniem drzew, mamy na celu wzmocnienie odporności i stabilności lasów, zachowanie lasów (w różnym wieku i z różnymi gatunkami) tak, by jak najbardziej rozproszyć ryzyko związane z niekorzystnymi zmianami klimatu jak np. silne wiatry, wpływ przemysłu czy zmiany temperatury. Korzystamy z wiedzy i doświadczenia wielu pokoleń leśników wypracowanych na przestrzeni kilkuset lat – dodaje specjalista ochrony lasu w Nadleśnictwie Rozwadów.

Wycinka lasów, realizowana zgodnie z planem, pomaga w zabezpieczeniu obszaru leśnego przed katastrofami naturalnymi. Eliminacja drzew niebezpiecznych dla użytkowników dróg, ścieżek pieszo-rowerowych czy mieszkańców sąsiednich obszarów stanowi formę prewencji, chroniąc społeczność przed potencjalnymi zagrożeniami.

Pozytywne skutki gospodarki leśnej sięgają także społeczności lokalnych. Generowanie miejsc pracy, rozwój lokalnych przedsiębiorstw leśnych oraz dostarczanie surowca drzewnego dla przemysłu to elementy, które wpływają na rozwój lokalnej gospodarki.

W roku 2024 nadleśnictwo zaplanowało na zarządzanych gruntach w granicach gminy Stalowa Wola 51,12 ha zrębów zupełnych, co stanowi 1,38% powierzchni leśnej.

Podsumowując, wycinka lasów i zrównoważona gospodarka leśna to nie tylko konieczność, ale i szansa na tworzenie harmonijnego otoczenia dla przyrody i społeczeństwa. Plan Urządzenia Lasu jest efektem analizy stanu lasów, doświadczenia wielu pokoleń leśników i dążeń do zrównoważonego gospodarowania lasem, uwzględniając jego wielorakie funkcje społeczne, ekologiczne i ekonomiczne.